Świerk Koyamy Albospica jest miniaturową odmianą rzadkiego świerka endemicznego. Bowiem świerk Koyamy w naturze rośnie jedynie w górach Akaishi i górach Yatsugatake, a dokładniej w prefekturach Nagano i Yamanashi na wyspie Honsiu w Japonii. Odkrył tę odmianę japoński botanik Mitsua Koyama już w 1911 roku. W swoim naturalnym środowisku jest wiecznie rosnącym drzewem, osiągającym wysokość nawet 25 m i średnicy pnia rzędu 1 metra. Rośnie w małych odosobnionych niewielkich gajach po 10-20 drzew na znacznie ograniczonym obszarze, a łączna powierzchnia zalesienia nim wynosi obecnie mniej niż 100 kilometrów kwadratowych. Dużym problemem jest to, że rośnie on zwykle na północnych zboczach na wysokości 1500-2000 m gdzie klimat jest chłodny, ze śnieżnymi zimami oraz z rocznymi opadami rzędu 1000-2000 mm. Często występują wieją tam destrukcyjne tajfuny, które są główną przyczyną zmniejszenia ilości drzew tego rzadkiego gatunku. Zniszczone drzewa ustępują znacznie szybciej rosnącym gatunkom, które w efekcie zabierają im miejsce do większego rozprzestrzeniania się. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody ocenia drzewo jako „krytycznie zagrożone”. Do innych zagrożeń gatunku należą również zjawiska pogodowe takie jak liczne zmiany temperatury i opadów spowodowane zmianami klimatycznymi, a także pożary i osuwiska. Obecnie dorosłych drzew jest zaledwie 250 sztuk. Świerk Koyamy przyjmuje zwykle pokrój szeroko-stożkowy. Prostopadle wyrastające gęsto z pędów igły zwykle mają od 8 do 16 mm długości. W przekroju poprzecznym rombowym igła z jednej strony jest ciemnozielona, a z drugiej jasnoszara rozmieszczona dodatkowo promieniście na pędzie. Szyszki cylindryczne, długie do 10 cm. Młode szyszki są jasnozielone, a dojrzałe jasnobrązowe. Zapylanie odbywa się pod koniec wiosny.
Świerk Koyamy Albospica (Picea koyomai Albospica) to zimozielone drzewko ozdobne osiągające po 10 latach 2 metry wysokości i około metra średnicy biorąc po uwagę rozpiętość najniżej rosnących gałęzi. Świerk o stożkowym i prostym pokroju, okrągłym pniu i długich, smukłych, poziomych gałęziach. Kora gładka i brązowa na młodych drzewach, zmieniająca się w dalszych latach na szaro-brązowy. Gałęzie brązowe i lśniące. Przyrost roczny kształtuje się w granicach 5-15 cm. Igły drobne i ostre na młodych gałęziach o długości ok. 1 cm. Nazwa Albospica pochodzi zapewne od wiosennych młodych przyrostów, które posiadają mleczno-białe igły z czasem zmieniające kolor na ciemnozielony obowiązujący przez pozostałą część roku. Wiosną z tego też powodu wygląda on zjawiskowo. Mleczno biały kolor młodych przyrostów doskonale prezentuje się na tle ciemnozielonego koloru starszych igieł. Ten wiosenny świerkowy albinos doskonale prezentuje się jako wolno rosnące drzewo. Zatem ważnym jest aby wcześniej zaprojektować sobie kawałek ogrodu, aby móc go w odpowiedni sposób wyeksponować. Świerk Koyamy Albospica z racji swoich małych wymagań i mrozoodporności
Picea koyomai Albospica preferuje stanowisko słoneczne z lekkim półcieniem. Podłoże suche lub umiarkowanie wilgotne o odczynie lekkokwaśnym. Lubi glebę przeciętną zatem reasumując jego zachcianki jest ogólnie drzewem mało wymagającym. Myślę, że najlepiej by się prezentował obok świerka Rydala, który ma z kolei czerwone wiosenne przyrosty, podobny stożkowy kształt oraz podobny przyrost roczny. Biało-czerwona patriotyczna kompozycja.