Jodła koreańska Silberkugel jest jedna z wolniej rosnących odmian „koreanki”. Odkrywcą i zarazem pierwszym jej hodowcą jest pan Werner Wüstemeyer właściciel szkółki z niemieckiego miasteczka Schermbeck, która istnieje do dzisiaj. Odkrycia tego dokonał pod koniec 1980 roku. Pan Wüstemeyer jest tak naprawdę odkrywcą wielu znanych nam znamienitych odmian jodeł koreańskich. Po raz pierwszy została opisana w 1986 roku w publikacji tegoż też kolekcjonera pod nazwą „Katalog Baumschule”. Początkowo jodła nosiła inna nazwę Hexenbesen Wustermeyer No.1
Jodła koreańska Silberkugel to wyjątkowo piękny i zwarty iglak zawsze przybierający formę płaskiej kuli. Bardzo powolny przyrost, bo osiągający zaledwie 2 cm sprawia, że „srebrna kula” zaliczana jest do miniaturowych odmian, które przez kolekcjonerów uważane są za bardziej wartościowe. Silberkugel po 10 latach osiąga zaledwie 30 centymetrów wysokości przy nieco szerszej średnicy. Koronę tego iglastego karła tworzą krótkie i cienkie pędy. Na tych pędach promieniście osadzone są drobne, stosunkowo szerokie delikatne żywo zielone z wierzchu igły. Co jakiś czas przebija się na światło dzienne ich spodnia mleczno-srebrzysta strona igieł dając swojego rodzaju jaśniejszą poświatę na tle zieleni. Silberkugel zachwyca wyglądem zarówno w lecie jak i w zimie podczas której jej pąki przybierają srebrzysto zielony kolor odróżniając się tym samym na tle jaśniejszej barwy igieł. To właśnie dzięki tym charakterystycznym zimowym pąkom wzięła się nazwa opisywanej jodły.
Abies koreana Silberkugel wymaga raczej bogatszej gleby w podstawowego składniki odżywcze i oczywiście nieco wilgotnej dobrze zdrenowanej. Najlepiej czuje się na stanowisku pół-cienistym lub słonecznym. Odczyn gleby powinien być lekko kwaśny o pH pomiędzy 4-6. Toleruje jednak odczyn obojętny. Nie powinno się jej sadzić na gliniastych i piaszczystych glebach. Preferuje się szczepienie tej odmiany na wyższym pniu gdyż tylko w ten sposób można w lepiej wyeksponować jej walory. Z racji niewielkich rozmiarów idealnie pasuje na miniaturowe skalniaki, jako drzewko w donicy na tarasie lub balkonie, do miniaturowych ogródków. Iglak nie lubi skoków temperatur i przeciągów zatem poza naświetleniem stanowiska zwróćmy również uwagę na jego częściowe osłonięcie chociażby innymi roślinami. W naszym klimacie daję sobie radę bez najmniejszych problemów. Jednakże zagrożeniem mogą być wiosenne przymrozki. Aby to wyeliminować zalecana jest północno-wschodnia wystawa lub północna, bowiem to sprawia, że wegetacja iglaka rusza nieco później. Silberkugel doskonale radzi sobie na tle jaśniejszych barwą roślin jak jodła kaukaska Midwintergold lub w sąsiedztwie ciemniejszych jak świerk serbski Wodan.