Świerk sitkajski Ban podobnie jak wiele innych iglaków na tym blogu został znaleziony w Belgii około 1995 roku jako czarcia miotła. Więcej danych na jego temat jego pochodzenia niestety nie znalazłem. Pochodzący notabene z Ameryki Północnej gatunek świerka jest coraz częściej spotykany w europejskich ogrodach. Jak wiadomo ów gatunek świerka najlepiej rośnie wzdłuż zachodnich wybrzeży Oceanu Spokojnego począwszy od Alaski do Kalifornii w Stanach Zjednoczonych. Odkrywcą tego gatunku jest selekcjoner Archibald Menzies, który dokonał tego już pod koniec XVIII wieku.
Świerk sitkajski Ban zwykle przybiera kształt płaskiej kuli z niezwykle małym przyrostem rocznym kształtującym się maksymalnie do 3 centymetrów. Zatem 10 letni okaz tej rzadkiej miniatury osiąga 30 cm średnicy i około 20 cm wysokości. Można powiedzieć, że przybiera formę gniazda. Jego charakterystyczna cechą jest posiadanie różnokolorowych igieł. Począwszy od standardowej zieleni po złoty, żółty, srebrny oraz niebieski kolor. Kolor złoty bardzo mocno uwidoczniony jest przy nasadzie starszych gałęzi. Długość tych gęsto promieniście osadzonych i spiczasto zakończonych igieł kształtuje się z kolei w granicach 1 centymetra. Poszczególne łodygi z racji swoich niewielkich również rozmiarów tworzą wizualnie bardzo gęste skupisko co sprawia, że głównym widokiem jest właśnie gęstwina różnokolorowych igieł.
Picea sitchensis Ban podobnie jak jego źródłowe gatunki preferuje stanowisko słoneczne do lekko zacienionych. Rośnie prawie na każdej glebie jednakże podłoże preferowane jest raczej umiarkowanie wilgotne o odczynie lekko kwaśnym. Jako drzewo klimatu oceanicznego jest dość wrażliwe na susze i bardzo niskie temperatury. Jednakże muszę przyznać, że nie miałem jeszcze z nim żadnych problemów hodowlanych. Oczywiście podobnie jak wiele innych czarcich mioteł świerk sitkajski Ban polecany jest do mniejszych ogrodów i na skalniaki. Ten wielobarwny iglak zachwyca swoją urodą stojąc również w dużej donicy na domowym tarasie czy balkonie. Doskonale komponuje się z odmianami ciemno zielonymi jak świerk biały Cecilia oraz żółtymi jak świerk serbski Peve Tijn lub świerk kaukaski Tom Thumb Gold.