Świerk pospolity Mariae-Orffiae

Świerk pospolity Mariae-Orffiae został znaleziony jako czarcia miotła w rejencji zwanej Górną Bawarią w Niemczech nieopodal trzeciego pod względem wielkości jeziora Ammersee przez drugą żonę profesora Alwina Seiferta Marię Orffę już w 1928 roku. Maria Orffa była siostrą znanego niemieckiego kompozytora Carla Orffa, który to z kolei wsławił się opracowując własną metodę wychowania muzycznego dzieci, której głównym elementem jest jest śpiew i gra na prostych instrumentach perkusyjnych. Oczywiście to właśnie tej pani ów miniaturowy świerk zawdzięcza swoją nazwę. Wprowadzony został do sprzedaży już w 1936 roku przez niemieckiego szkółkarza H.A.Hesse.

Świerk pospolity Mariae-Orffiae to miniatura w pełni tego słowa znaczeniu, ponieważ jego przyrost roczny to zaledwie 5-10 mm. Z reguły przyjmuje pokrój kulisty. Jednakże po kilkunastu latach przekształca się w bardzo niski i nieregularny stożek. Jego liczne gałęzie rozrastają się bardzo gęsto tworząc niezwykle zwartą bryłę. Delikatne i zarazem bardzo małe i bardzo cienki igły świerka mają długość zaledwie 2-3 mm bardzo gęsto wyrastają promieniście z gałęzi. Na ich końcach w szczególności jeszcze na najmłodszych pędach zauważalny jest kolor żółty rzucający się cieniem na całej kuli. Poza tym jeśli chodzi o kolorystykę iglaka to prym wiedzie tu oczywiście kolor żywo zielony.

Picea abies Mariae-Orffiae jest doskonałym wyborem drzewka iglastego jeśli posiadamy niewielki ogród. Jego wspomniany powolny wzrost pretenduje go także do zasadzenia chociażby w donicy stojącej na tarasie gdzie będzie mógł emanować swoimi walorami kolorystycznymi bliżej nas. Jeśli chodzi o uwarunkowania glebowe to nie jest on w ogóle problematycznym drzewkiem. Mogą bez najmniejszych problemów uprawiać i rozmnażać nawet początkujący ogrodnicy. Dla lepszego wyeksponowania tej miniatury polecam zaszczepić go na wyższym pniu. Należy także dodać, że Mariae-Orffiae jest bardzo odporny na wszelkiego rodzaju choroby. Doskonale radzi sobie praktycznie w każdych warunkach pogodowych w naszej szerokości geograficznej. Niestraszne mu ani duże mrozy, ani przymrozki, ani duże upały.

Z racji swojej kolorystyki polecam go sadzić na tle dużo ciemniejszych drzew, aby wyeksponować ten delikatny żółty kolor. Jeśli mamy klika egzemplarzy można z nich utworzyć przydrożny szpaler. Idealnym sąsiadem iglastym dla świerka Mariae-Orffiae jest chociażby jodła szlachetna Blaue Hexe.